Als je burn-out of depressief bent, kan je dan hetzelfde
overkomen als Joost Zwagerman: zelfmoord plegen, terwijl je dat nooit van plan
was?
Chris is beleidsmedewerker bij een onderwijsinstelling. Hij ervaart een enorme werkdruk en wil zo snel mogelijk een andere
baan. Volgens hem is het een chaos op zijn werk. Dat heeft te maken met de introductie van nieuwe administratieve software, onoverzichtelijke verantwoordingsprocedures en de overstap van een zeer gedreven hoofd van de afdeling. Het
hoofd werd vervangen door een ander hoofd en teammanagers en inmiddels is de
regie zoek. Het nieuwe hoofd is ook nog eens een controlefreak van de bovenste
plank, staat altijd klaar met het rode pennetje. Gek wordt Chris ervan.
Nu is hij bang dat hij weer
burn-out raakt net als vorig jaar. Of misschien wordt hij wel weer depressief
zoals in 2001 toen hij hoorde dat zijn dochter niet meer lang te leven had. En dan komt er nu nog de dood van Joost Zwagerman bij. Zou
hij ook zomaar, in een opwelling, van de brug af kunnen springen? Hij heeft er
slapeloze nachten van.
De feiten
Dagelijks plegen drie mensen suïcide,
dat zijn er zo’n 1800 per jaar. Veel
meer mensen overwegen zelfmoord te plegen: ruim 94.000 per jaar. Ongeveer 1400
mensen komen vanwege een poging terecht op de spoedeisende hulp. Depressie is
één van de risicofactoren, maar ook een ernstige burn-out.
In een radio-uitzending legde
suïcideprofessor Ad Kerkhof uit dat mensen die de hand aan zich zelf slaan niet
perse dood willen. Ze willen vooral een eind maken aan de onophoudelijke
gedachten in hun hoofd dat het leven geen zin heeft, dat ze iedereen tot last
zijn, en dat hun leven van nul en generlei waarde is.
Kerkhof ondersteunt soms de wens
van ernstig en langdurig depressieve mensen om er een eind aan te maken. Maar
alleen als alle mogelijke behandelingen zijn uitgeprobeerd. Daar is bij Chris geen sprake van. Bovendien is zijn
situatie radicaal anders dan die van Joost Zwagerman. Het is vooral van belang
dat hij dat inziet.
Nuanceren in plaats van identificeren
“Waarin verschilt jouw situatie met
die van Zwagerman?” vraag ik.
Chris kan zo al een aantal dingen
noemen, en ik help hem die lijst aan te vullen. Zwagermans vader heeft een zelfmoordpoging
gedaan. Voor een kind neemt dan het risico op zelfdoding met 17% toe. Dit is
bij Chris niet het geval.
- Zwagerman had net een goede vriend – Rogi Wieg - verloren die voor zijn eigen dood had gekozen, ondanks dat Zwagerman hem zo op het hart had gedrukt dat hij dat nooit moest doen. Niemand uit Chris' vriendenkring heeft zelfmoord of euthanasie gepleegd.
- Zwagerman dronk fors. Volgens het laatst verschenen interview met Zwagerman in HPDetijd dronk hij samen met de interviewer eerst een aantal glazen in het café, daarna samen twee flessen wijn thuis en bracht hij de interviewer vervolgens met de auto naar het station. Dat wijst op een grote tolerantie voor alcohol. Geldt niet voor Chris.
- Zelfmoord was een altijd aanwezig thema in het leven van Zwagerman. Niet bij Chris.
- Zwagerman had recentelijk te horen gekregen dat hij leed aan de ongeneeslijke ziekte van Bechterew. Chris is zo gezond als wat.
Wie het wel overweegt, moet zo snel
mogelijk hulp zoeken. Bel de hulplijn 113online of meld je bij een psycholoog
of psychiater.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten